1
  2
  3
  4
  5
  6
  7
  8
  9
 10
 11
 12
 13
 14
 15
 16
 17
 18
 19
 20
 21
 22
 23
 24
 25
 26
 27
 28
 29
 30
 31
 32
 33
 34
 35
 36
 37
 38
 39
 40
 41
 42
 43
 44
 45
 46
 47
 48
 49
 50
 51
 52
 53
 54
 55
 56
 57
 58
 59
 60
 61
 62
 63
 64
 65
 66
 67
 68
 69
 70
 71
 72
 73
 74
 75
 76
 77
 78
 79
 80
 81
 82
 83
 84
 85
 86
 87
 88
 89
 90
 91
 92
 93
 94
 95
 96
 97
 98
 99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
#include <cstdio>
#include <set>
#include <iostream>
#include <assert.h>
#include <algorithm>
#include <string>
#include <vector>
#include <string.h>
#include <stdio.h>

// TODO: Maybe comment this out before submit.
//#define DBG_CHECKS
//#define DBG_FULL
#define DEB 0
// #define DBG_CHECKS

#if DEB == 1
#include <sys/types.h>
#include <unistd.h>
#endif


// TODO: UWAGA NA TO PRZED WYSLANIEM
//#include "message.h"
//#include "palindromy.h"

#define deb(x) cout << #x << " = " << x << endl;

using namespace std;

// Dwa z najczesciej uzywanych typow o dlugich nazwach
// - ich skrocenie jest bardzo istotne
typedef vector<int> VI;
typedef long long LL;

// W programach bardzo rzadko mozna znalezc w pelni zapisana instrukcje petli.
// Zamiast niej wykorzystywane sa trzy nastepujace makra:
// FOR - petla zwiekszajaca zmienna x od b do e wlacznie
#define FOR(x, b, e) for(int x = b; x <= (e); ++x)
// FORD - petla zmniejszajaca zmienna x od b do e wlacznie
#define FORD(x, b, e) for(int x = b; x >= (e); --x)
// REP - petla zwiekszajaca zmienna x od 0 do n. Jest ona bardzo czesto
// wykorzystywana do konstruowania i przegladania struktur danych
#define REP(x, n) for(int x = 0; x < (n); ++x)
// Makro VAR(v,n) deklaruje nowa zmienna o nazwie v oraz typie i wartosci
// zmiennej n. Jest ono czesto wykorzystywane podczas operowania na
// iteratorach struktur danych z biblioteki STL, ktorych nazwy typow sa bardzo dlugie
#define VAR(v, n) __typeof(n) v = (n)
// ALL(c) reprezentuje pare iteratorow wskazujacych odpowiednio na pierwszy
// i za ostatni element w strukturach danych STL. Makro to jest bardzo
// przydatne chociazby w przypadku korzystania z funkcji sort, ktora jako
// parametry przyjmuje pare iteratorow reprezentujacych przedzial
// elementow do posortowania
#define ALL(c) (c).begin(), (c).end()
// Ponizsze makro sluzy do wyznaczania rozmiaru struktur danych STL.
// Uzywa sie go w programach, zamiast pisac po prostu x.size() ze wzgledu na to,
// iz wyrazenie x.size() jest typu unsigned int i w przypadku porownywania
// z typem int w procesie kompilacji generowane jest ostrzezenie
#define SIZE(x) ((int)(x).size())
// Bardzo pozyteczne makro sluzace do iterowania po wszystkich elementach
// w strukturach danych STL
#define FOREACH(i, c) for(VAR(i, (c).begin()); i != (c).end(); ++i)
// Skrot - zamiast pisac push_back podczas wstawiania elementow na koniec
// struktury danych, takiej jak vector, wystarczy napisac PB
#define PB push_back
// Podobnie - zamiast first bedziemy pisali po prostu ST
#define ST first
// a zamiast second - ND
#define ND second

// Wartosc INF jest wykorzystywana jako reprezentacja niesko�czonosci. Ma ona wartosc 1000000001, a nie 2147483647 (najwieksza wartosc typu int) ze wzgledu na dwa fakty - prosty zapis oraz brak przepelnienia wartosci zmiennej w przypadku dodawania dwoch niesko�czonosci do siebie: ((int) 2147483647 + (int) 2147483647 = -2).
const int INF = 1000000001;
template<class V, class E> struct Graph {
// Typ krawedzi (Ed) dziedziczy po typie zawierajacym dodatkowe informacje zwiazane z krawedzia (E). Zawiera on rowniez pole v, okreslajace numer wierzcholka, do ktorego prowadzi krawedz. Zaimplementowany konstruktor pozwala na skrocenie zapisu wielu funkcji korzystajacych ze struktury grafu.
    struct Ed : E {
        int v;
        Ed(E p, int w) : E(p), v(w) {}
    };
// Typ wierzcholka (Ve) dziedziczy po typie zawierajacym dodatkowe informacje z nim zwiazane (V) oraz po wektorze krawedzi. To drugie dziedziczenie moze wydawac sie na pierwszy rzut oka stosunkowo dziwne, lecz jest ono przydatne - umozliwia latwe iterowanie po wszystkich krawedziach wychodzacych z wierzcholka v: FOREACH(it, g[v])
    struct Ve : V,vector<Ed> {};
// Wektor wierzcholkow w grafie
    vector<Ve> g;
// Konstruktor grafu - przyjmuje jako parametr liczbe wierzcholkow
    Graph(int n=0) : g(n) {}
// Funkcja dodajaca do grafu nowa krawedz nieskierowana, laczaca wierzcholki b i e oraz zawierajaca dodatkowe informacje okreslone przez zmienna d. Krawedz nieskierowana jest reprezentowana przez dwie krawedzie skierowane - jedna prowadzaca z wierzcholka b do wierzcholka e, oraz druga z wierzcholka e do b. Struktura E w grafach nieskierowanych musi dodatkowo zawierac element int rev. Dla danej krawedzi skierowanej $(b,e)$, pole to przechowuje pozycje krawedzi $(e,b)$ na liscie incydencji wierzcholka $e$. Dzieki temu, dla dowolnej krawedzi w grafie w czasie stalym mozna znalezc krawedz o przeciwnym zwrocie.
    void EdgeD(int b, int e, E d = E()) {
        Ed eg(d,e);
        eg.rev=SIZE(g[e])+(b==e);
        g[b].PB(eg);
        eg.rev=SIZE(g[eg.v=b])-1;
        g[e].PB(eg);
        g[e].back().c=0;
    }
// Zmienna out reprezentuje numer wierzcholka-zrodla
    int out;
#define ITER typename vector<Ed>::iterator
// Wektor itL zawiera dla kazdego wierzcholka wskaznik na aktualnie przetwarzana krawedz
    vector<ITER> itL;
    VI vis;
// Funkcja wykorzystuje czasy odwiedzenia wierzcholkow z tablicy vis do wyznaczania sciezek poszerzajacych
    int FlowDfs(int x,int fl) {
        int r=0, f;
// Jesli aktualny wierzcholek jest ujsciem, lub nie mozna powiekszyc przeplywu, to zwroc aktualny przeplyw
        if (x==out || !fl) return fl;
// Przetworz kolejne krawedzie wierzcholka w celu znalezienia sciezki poszerzajacej
        for (ITER &it=itL[x]; it!=g[x].end(); ++it) {
// Jesli krawedz nie jest nasycona i prowadzi miedzy kolejnymi warstwami...
            if (vis[x]+1 == vis[it->v] && it->c - it->f) {
// Wyznacz wartosc przeplywu, ktory mozna przeprowadzic przez przetwarzana krawedz oraz zaktualizuj odpowiednie zmienne
                it->f += f = FlowDfs(it->v, min(fl, it->c - it->f));
                g[it->v][it->rev].f -= f;
                r+=f;
                fl-=f;
// Jesli nie mozna powiekszyc przeplywu to przerwij
                if (!fl) break;
            }
        }
        return r;
    }
// Funkcja wyznacza maksymalny przeplyw miedzy wierzcholkami s oraz f
    int MaxFlow(int s,int f) {
// Inicjalizacja zmiennych
        int res=0,n=SIZE(g);
        vis.resize(n);
        itL.resize(n);
        out=f;
        REP(x,n) FOREACH(it,g[x]) it->f = 0;
        int q[n],b,e;
        while(1) {
// Ustaw wszystkie wierzcholki jako nieodwiedzone
            REP(x, n) vis[x] = -1, itL[x] = g[x].begin();
// Wykonaj algorytm BFS zaczynajac ze zrodla s i analizujac tylko nienasycone krawedzie
            for(q[vis[s]=b=e=0]=s; b<=e; ++b)
                FOREACH(it,g[q[b]]) if (vis[it->v]==-1 && it->c > it->f)
                    vis[q[++e] = it->v] = vis[q[b]] + 1;
// Jesli nie istnieje sciezka do ujscia f, to przerwij dzialanie
            if (vis[f]==-1) break;
// Zwieksz aktualny przeplyw
            res+=FlowDfs(s,INF);
        }
        return res;
    }
};
// Wzbogacenie struktury wierzcholkow oraz krawedzi o elementy wymagane przez algorytm Dinica
struct Ve {
    int rev, c, f;
};
struct Vs {
    int t;
};


struct Task {
	int p, k, c;
	VI vars;
	bool contains(int a, int b) {
		return p <= a && b <= k;
	}
	void load() {
		cin >> p >> k >> c;
	}
};
int main(int argc, char *argv[]) {
#define deb(x) cout << #x << " = " << x << endl;
	if (argc == 2 && strcmp(argv[1], "debug") == 0 ) {
		//        printf("== [RUNNING IN DEBUG MODE]==\n\n");
		char test_file_path[] = "/home/horban/workspace/Zadanka/in.txt";
		freopen(test_file_path, "r", stdin);
	}
    // TODO: UWAGA NA TO PRZED WYSLANIEM
	std::ios_base::sync_with_stdio(0);

	int n, m; cin >> n >> m;

	VI pp;
	vector<Task> tasks;

	REP(x, n) {
		Task t;
		t.load();
		tasks.PB(t);
		pp.PB(t.k);
		pp.PB(t.p);
	}

	sort(ALL(pp));
	pp.erase(unique(ALL(pp)), pp.end());

	if(DEB) deb(SIZE(pp));
	int intervCnt = SIZE(pp) - 1;

	int s = 0, fstTsk = s + 1, fstInt = fstTsk + SIZE(tasks);
	int t = fstInt + intervCnt, nodeCnt = t+1;


	Graph<Vs, Ve> g(nodeCnt);

	FOR(x, 0, SIZE(pp)-2) {
		int a = pp[x], b = pp[x+1];

		Ve l;
		l.c = (b-a)*m;
		g.EdgeD(fstInt+x, t, l);

		REP(ti, SIZE(tasks)) {
			if (tasks[ti].contains(a, b)) {
				Ve l;
				l.c = b-a;
				g.EdgeD(fstTsk+ti, fstInt+x, l);
			}
		}
	}

	int sumc = 0;
	REP(ti, SIZE(tasks)) {
		Ve l;
		l.c = tasks[ti].c;
		sumc += l.c;
		g.EdgeD(s, fstTsk+ti, l);
	}

	cout << (g.MaxFlow(s, t) == sumc ? "TAK" : "NIE") << endl;

    return 0;
}